30.Eylül.2011.Cuma

http://www.ani.gov.tr/

http://www.ani.gov.tr/

YUKARIDAKİ WEBSITE'DE SELÇUKLU FETHİ ÖNCESİ ARMENYA'DA TÜRKLERİN VARLIĞI VE HÂKİMİYETİ BELİRGİNLEŞTİRİLEREK VURGULANMALIDIR.

PROF.DR.M.FAHRETTİN KIRZIOĞLU'NUN ÇALIŞMASI KAFKAS ÜNİVERSİTESİ REKTÖRLÜĞÜ TARAFINDAN TÜRKÇE VE İNGİLİZCE OLARAK YAYINLANMIŞ OLUP, SELÇUKLU FETHİ'NDEN ÖNCE BU TOPRAKLARDAKİ TÜRK VARLIĞI VE HÂKİMİYETİNİ AYRINTILARIYLA GÜN IŞIĞINA ÇIKARMIŞTIR. http://www.ani.gov.tr/ WEBSITESİNDE BU GERÇEKLER BELİRGİNLEŞTİRİLEREK VURGULANMALIDIR.

YUKARI-ELLER/URARTU/ARMENYA'YA HÂKİM OLANLAR
Prof.Dr.M.Fahrettin KIRZIOĞLU
Yayın Yeri ISBN:975-7617-13-3
Yayınlayan:KAFKAS ÜNİVERSİTESİ REKTÖRLÜĞÜ,
Yayın Nu:2 Ankara, 1995
Sayfa:11-76
Kafkas Üniversitesi Rektörlüğü, Paşaçayırı 36100 KARS

THE RULERS OF UP-LANDS/URARTU/ARMENIA Prof.Dr.M.Fahrettin KIRZIOĞLU
Research published in ISBN:975-7617-13-3
Published by:THE RECTORATE OF KARS KAFKAS UNIVERSITY,
Publication No:22 Ankara, 1995
Pages:1-60
The Rectorate of Kafkas Üniversitesi, Paşaçayırı 36100 KARS

Saturday, October 1, 2011

30.Eylül.2011.Cuma

Prof. Eroğlu’ndan üç dileğimdir
ORMAN ve Su İşleri Bakanı Sayın Prof. Dr. Veysel Eroğlu’na...
Aynı zamanda tarihçi olmanız dolayısı ile, üç dileğimi arz ediyorum:
1- Sultan Alparslan tarafından 16 Ağustos 1064 tarihinde fethedilen Kars, ‘Anı Şehri’nin etrafının ağaçlandırılarak ‘Alparslan Ormanı’ adı verilmesi (2014 yılında 950. yıldönümü kutlanacak; üç yıl kaldı).
2- Sultan Alparslan tarafından 26 Ağustos 1071 tarihinde kazanılan ‘Malâzgirt Zaferi’ yerinin ağaçlandırılarak ‘Alparslan Ormanı’ adı verilmesi (2021 yılında 950. yıldönümü kutlanacak; on yıl kaldı).
3- Sultan II. Kılıç Arslan tarafından 17 Eylül 1176 tarihinde kazanılan ‘Tozlakan (Miryokefalon) Selçuklu Zaferi’ yerinin ağaçlandırılarak ‘Sultan II. Kılıç Arslan Ormanı’ adı verilmesi (2026 yılında 850. yıldönümü kutlanacak; on beş yıl kaldı).
S. Kürşad KIRZIOĞLU

http://www.kuzeydoga.org/images/pdf/kuyucuk2009.pdf

Çok değerli bir hocanın ardından: Oktay Aslanapa

Yazan:Prof.Dr.İlber Ortaylı
MİLLİYET, 7.Nisan.2013
İstanbul Edebiyat Fakültesi’nin koridorlarını arşınlayanlar bilir; sanat tarihinin mütevazı hocası Prof. Oktay Aslanapa’yı tanımamak mümkün değildi.
Eski devirlerde İstanbul Üniversitesi’nin hocaları ömürlerini fakülte binasında geçirirlerdi. Orada çalışırlar, orada öğrenirler, orada münakaşa ederlerdi. Hayatlarının en önemli sorunu fakülte kurulu ve toplantı günlerindeki çetrefilli gündem konularıydı. Henüz üniversite dışarı taşınmamıştı. Suriçi İstanbul’unda; Sultanahmet, Laleli, Aksaray, Fatih semtlerinde otururlar, yıllık tatillerini ya İstanbul’a yakın sayfiyelerde veya araştırma niyetiyle Osmanlı-Selçuklu anıtlarını ve yazma kütüphanelerini tetkikle geçirirlerdi. Dünyada cennet huzuru sınırlıdır; Edebiyat Fakültesi’nin koridorları da her daim terfi eden genç hocaların kadro problemleri, kürsü yönetimi, dekanlık kürsü ilişkilerinin gerilimi gibi sorunlarla çalkalanırdı. Oktay Aslanapa, o fakülteden olsun veyaolmasın herkesin sükunetini teslim ettiği, gönlü genişliğini takdir ettiği nadir insanlardan biri olmuştur.
Ben hocayı tanıdığımda onun tevazuunu, yazıp yaptıklarından bahsederken bir büyük üstadın değil de bir talebenin mahfiyetkâr halini görmüşümdür. Oysa
onun yaşındaki insanların gençliğindeki yolları ve ulaşımı kıt Türkiye’de o kadar eseri gören insan çok azdı. En geniş imkanlarla canı istediği vakit Hindistan’a, Orta Asya’lara, Kuzey Afrika’lara giden Avrupalı meslektaşlar bile Anadolu seyahatlerinden büyük bir fedakarlık olarak bahsedegelirler. Oktay Aslanapa genç insanları, asistan ve talebelerini Anadolu gezilerine ve eski eserleri tespit etmeye alıştıran hocalardandı.

Gereken saygıyı gösterdik mi?
Milli abidelerin yorumu konusunda zıpırlığa katiyen tevessül etmemiştir. Ne lüzumsuz abartma ve benzetmeler ne de inkar ve üstünü örtmeler görülmez. Oktay Aslanapa Türkiye’yi severdi. Türk olmadığı halde Türkiye’yi seven büyük tarihçiler vardır; çünkü bu toprağın zenginlikleri bakmasını bilene bizatihi kendisini sevdirecek yaratılardır. Sabırla, sorana yorulmadan tekrar anlatarak bu işe gönlünü verenlerin başındaydı. Bir asra yaklaşan uzun ömründe Avrupa Tarihi’nin en karanlık kanlı sayfalarının yazıldığı 1940’lar Almanya’sında tahsil yaptı. Sevimli bir ortam olmamalı ama çok şey öğrenmiştir. En sıkıntılı zamanlarını yaşayan Cumhuriyet Türkiyesi’nin dertlerini omuzlayanlardan oldu. Belki de bu nedenlerle bu memlekete daha da sıkı sarılmıştır.
Bizim toplumumuz kendisine gereken dikkat ve saygıyı gösterdi mi? Saygı evet, vefa hayır! Ona
son yıllarında büyük bir ödül verildiğini hatırlamıyorum. Umarım daha çok okuyan ve etrafı araştıran genç nesiller unutkan tavrı değiştirecek.
Salı günü 99 yaşını süren hocayı memleketi Kütahya’ya uğurladık. Bir süredir ağır hastaydı. Sevenleri, vefakar dostları ve ülkenin seçkin tarihçi talebeleri Fatih Camii’ndeydi.
O imparatorlukta doğan, Cumhuriyet’te hayatını sürdüren aydınlardandır. Yeni kuşaklar onun gibi Osmanlıca okumayı küçük yaşta öğrenenlerden değildir. Ama bu bir açık değil. Talebeleri arasında bu alanda onun kadar iyi olanlar da vardır, çünkü adam yetiştirdi. Nice sanat tarihçisi Oktay Aslanapa olabilir.